Toch gelukt!

Diane heeft me gevraagd om een keer als ‘co-blogger’ te fungeren en dat doe ik natuurlijk graag. Daarom ben ik voor deze tiende blog in de pen geklommen. En we hebben fantastisch nieuws deze keer!

We zijn op vrijdag 21 mei naar Spanje vertrokken met een negatieve PCR-test op zak en veel zin om onze plannen verder te brengen. Prima vlucht, geen vertraging en rechtstreeks door naar Pinoso. Onze toekomstige woonplaats waar we een klein appartement huren. Fijn om in het weekend rustig te acclimatiseren en de korte broek uit de koffer te halen.

Verhuizen

Ons kleine appartementje hoort bij een groter huis wat ook verhuurd wordt. We hebben de verhuurster gevraagd om dit huis te mogen bekijken aangezien we, wanneer we echt gaan emigreren, graag iets groter willen wonen. Het komende halfjaar wordt het verhuurd aan andere mensen en daarna zouden wij dan kunnen verhuizen naar het grote huis. Het ziet er supertof uit. Een echt Spaans huis met hoge plafonds en houten deuren. De eigenaren hebben het mooi gerenoveerd.

Het afgelopen jaar ben ik zelf bijna 15 kilo kwijt geraakt door minder te snoepen en in de avonduren voor het naar bed gaan helemaal niets meer te eten. Inmiddels draag ik mijn kleding een maat of twee kleiner dus er zijn wel veel nieuwe shirts en broeken nodig 🤗. De plaatselijke middenstand is er blij mee.

Ons huis in Nederland

Tijdens ons verblijf in Spanje belde ook nog de Nederlandse makelaar. Het huis in Haaren komt in de verkoop, de brochure is klaar en met de nog natte inkt waren er al twee serieuze bezichtigingen. Ontzettend fijn natuurlijk om in deze markt je huis te verkopen. We hebben er alle vertrouwen in dat ruim voor de winter ons huis in Haaren naar tevredenheid wordt verkocht.

Ons huis in Spanje

Op maandagochtend de eerste afspraak met de aannemer uit het dorp. Hier zijn we al heel ver mee gevorderd en hij werkt al onze plannen telkens snel uit. Wat helemaal fijn is, is dat hij echt meedenkt en slimme alternatieven bedenkt. Goed om te weten dat tegels in Spanje relatief goedkoop en van zeer hoge kwaliteit zijn. We kiezen voor donkergrijze matte kozijnen en een witte “Ibiza-style” finish van de gebouwen. We praten over de inbouwkasten, sloten, hoogte van het dak, kleur van de traditionele dakpannen en zo nog veel meer.

Verder maken we meteen een afspraak met de lokale timmerman om de deuren, het deurbeslag en de kleur van de inbouwkasten te bespreken. De deuren worden blank gelakt, krijgen een mooie eiken finish met zwart beslag. De inbouwkasten worden donkerbruin, bijna zwart. Met de houtnerf erin is dat echt mega chic.

Vloeren en tegels kiezen we in groot formaat in matte zandtinten. Rustig maar wel rustiek. Als klap op de vuurpijl maakt de timmerman voor ons een grote wijnkast op maat van 4 meter breed tot aan het plafond. Onze eigen wijn klimaatkasten uit Nederland worden ook ingebouwd. Hij zoekt oude stenen en oud hout en kan zich helemaal uitleven. Goed idee van de aannemer om achter de kast ledstrips te plaatsen. We kunnen niet wachten om deze wijnbar te openen!

Het moment van de waarheid

So far so good, maar toen kwam toch echt de stress opzetten. Twee, drie dagen lang zag het ernaar uit dat de aankoop van de grond niet in orde was gemaakt door de advocaten en de verkopende partij. Veel gedoe over de zogenaamde Power of Attorney, een machtiging omdat de eigenaren gescheiden zijn en de dame in de UK verblijft.

We moesten op tijd de resterende 90% van het geld voor de grond overmaken, omdat we niet wilden dat wij onze zaakjes niet op orde hadden. Op de laatste dag voor het passeren van de akte bij de notaris, reden we met de makelaar naar het dorpje Monóvar voor het tekenen van de akte. Toen we daar waren kwam de advocaat de kamer uit met de woorden: het gaat niet lukken vandaag.
Hoezo dan? Ze vertelde dat de machtiging van de verkoper niet voldeed aan haar kwaliteitseisen……
En nu? Onze makelaar bleef rustig, ze was nog druk aan het appen en mailen met de verkopende partij. Net voor het scheiden van de markt kwam de verlossende mail binnen. Akkoord. Pfew, er zijn mensen voor minder naar de Eerste Hulp gegaan kan ik jullie vertellen.
Veel konden we er ook niet aan veranderen, maar het duurde wel tot de allerlaatste seconde vóór het tekenen tot het rond was. Het zou niet hebben misstaan in een aflevering van “ik vertrek”.

Het tekenen ging soepel denk je? Nee hoor we zitten in Spanje. Zomaar 1000 vierkante meter te weinig in de perceel beschrijving opgenomen, 14.600 in plaats van 15.600 meter. Diane zag het meteen al en dit werd ter plekke gecorrigeerd. Mijn doopnamen moesten er nog bijgezet worden en toen was het toch echt klaar.

OP DONDERDAG 27 MEI 2021 WAREN WE OM 13.15 UUR DE TROTSE EIGENAREN VAN ONS DROOMPLEKJE!

Jullie zullen begrijpen dat we dit gevierd hebben, er viel een last van onze schouders, wat gaaf!! In de middag hebben we nog de timmerman en de tegelboer ontmoet. Een ruime keus aan tegels, bijvoorbeeld ook met de Moorse printjes.
Met de aannemer hebben we onze keukenwensen nog even doorgenomen, hoewel we daar nog maanden de tijd voor hebben.
Hij heeft ons nog tal van extra opties gegeven, zoals een waterontkalker in de woning en de appartementen, overdekte parking voor de auto’s, vloerverwarming, horren in de kleur van de kozijnen en zo nog veel meer. We hebben gevraagd de buitendouche en een buitentoilet bij de bar op te nemen in het plan. Handige extra’s die voor veel gemak en comfort zorgen.

En nu?

En we hebben een planning! Zet je schrap, de bouwvergunning vragen we deze zomer aan, ze starten in september met het schoonmaken van het perceel. Bouwrijp heet dit en dan is de woning en de tuin in de zomer volgend jaar toch echt klaar. Of het mei, juni of juli wordt? We zien het wel, we pinnen ons niet vast en hebben de tijd. En het blijft Spanje. We hebben besloten dat we zelf begin 2022 echt helemaal emigreren. Zo kunnen we dicht bij de laatste fase van de bouw aanwezig zijn.

Natuurlijk hebben we ook lekker gegeten in Spanje. We proberen zoveel mogelijk Spaanse barretjes en restaurants uit. Gewoon omdat we dit erg lekker vinden én om inspiratie op te doen. Ik realiseer me dat gasten na het ontbijt, zo halverwege de middag toch weer lekkere trek krijgen. Dus een lunchkaart, met frisse, gezonde, maar ook hartige gerechten komt er in ieder geval. Ik kan alvast verklappen dat de lunchburger hopelijk geschiedenis gaat schrijven. Ook in Spanje is de “hamburgesa” erg populair. Slagers maken ze vers van kip, varken of rund. Ik heb een lekkere gehaktmix bedacht van kippendij en chorizo. Afgemaakt met de juiste kruiden en dan zo op de grill. Ik kies voor zo veel mogelijk regionale producten en zelfgemaakte gerechten.

Diane heeft ook al een fantastische bodega ontdekt. Een klein familiebedrijf met een aantal echte pareltjes. Een mooie krachtige rode wijn gemaakt van de signatuurdruif van de regio; Monastrell. Een rosé, ook van Monastrell en een frisse witte van de variëteit Merseguera. In de toekomst willen we nog veel meer bodega’s bezoeken. In de buurt van Pinoso maar ook andere regio’s in Spanje. Daarbij staat de sherry driehoek in Andalusië hoog op ons verlanglijstje.

Nu weer terug naar het gelukkig ook zonnige Haaren.
In juli gaan we weer naar Spanje om de afspraken met de aannemer vast te leggen en nog het een en ander voor het huis uit te zoeken. En natuurlijk ook weer genieten van het heerlijke Spaanse leven.

¡Hasta la proxima!

Saludos y un beso,

Diane & John