Feest
Inmiddels is het alweer zo’n 9 weken geleden dat we voor het laatst in Spanje waren.
In Nederland hebben we begin oktober een mooi 50-jaar feest gehad van John.
Samen met Passion Cuisine in Haaren hebben we een heerlijk “walking dinner” in elkaar gezet voor 40 vrienden en onze familie.
Superlekker en heel gezellig.
Als verjaardagscadeau heb ik John een privé kookworkshop gegeven bij ons thuis.
Ook met het oog op ons Spaanse avontuur leek het mij een leuk idee om dit te doen.
Al eerder had ik contact gehad met Joery Pieters van Gastropé of hij dit wilde doen voor ons.
Dat wilde hij zeker doen maar aangezien hij inmiddels de eigenaar is van De Heeren in Helvoirt was het voor hem wat te veel op dit moment.
Hij heeft ons Marco Knuiman aangeraden, een jonge chef met ervaring bij o.a. De Heer Kocken(*) en is werkzaam bij Alma in Oisterwijk.
Het was een toffe en leerzame avond die zeker een vervolg gaat krijgen.
En een tip, Alma is inmiddels open!
Voorwerk
Ook qua administratieve acties heb ik thuis al het een en ander ondernomen zoals stukken aanleveren voor ons project Spanje.
Gelukkig hebben we een Nederlands aanspreekpunt.
Dat maakt het allemaal wat gemakkelijker te begrijpen.
Ook hebben we van onze architecte, Mayka de gespreksverslagen gehad van haar bezoeken bij de architecten van Pinoso en Valencia.
Daar staat verder niet echt iets in wat we nog niet wisten en we zijn een beetje teleurgesteld.
We hadden graag wat meer zekerheid gehad zoals een brief van de gemeente met stempels.
Maar die zitten er nog niet bij, wel een offerte voor haar werkzaamheden die ze eventueel zou gaan uitvoeren als zij voor ons het ontwerp zou gaan maken.
Even kijken hoe diep de zakken van die Hollanders zijn!
Viva España
Op vrijdag zijn wij vertrokken naar Spanje en we hebben weer gelogeerd bij Casa de la Piña.
Het weer is niet supergoed op dit moment, iets te koud voor de tijd van het jaar en er waait een stevig windje.
Maar wij doen het nog met een zomerjas terwijl de Spanjaarden zich al dik aangekleed hebben met mutsen en handschoenen.
Ze verontschuldigen zich ook regelmatig voor het slechte weer.
Tsja, als we daar nou invloed op hadden.
Overigens hebben we ook wel een paar keer lekker buiten in de zon koffiegedronken dus dat was heerlijk.
Zaterdag is het markt in Pinoso, een deels overdekte markt op het plein waar je allerlei verse producten kunt kopen. Hier kunnen we straks al 2 keer per week terecht voor onze inkopen.
Buiten staan nog kraampjes met kleding, huis, tuin en keuken spulletjes en een Churro kraam.
Wat is dát toch lekker zeg.
Mocht je ze niet kennen, churros zijn gefrituurde stengels die naar oliebollen smaken.
Supervers gemaakt, recht voor je neus!
Hebben we je al lekker gemaakt?
In de markthal is ook een klein koffietentje.
Druk en vol met luidruchtige Spanjaarden en rondrennende kinderen.
We nemen plaats aan de bar, bestellen twee cortado’s en nemen alles eens rustig in ons op.
Het is kwart voor 11 in de morgen en de alcohol vloeit hier al rijkelijk.
Sommigen zitten aan een pilsje en anderen bestellen bij hun koffie en pan con jamon een glas brandy of zoiets dergelijks.
Waar je zin in hebt op dit uur…maar heerlijk om te zien.
Verhalen van medelanders
Zondag is er altijd markt in Algueña, daar zijn we vorige keer ook geweest.
Deze bezoeken we weer en daarna rijden we door naar Encebras, op de grens met Pinoso.
Daar heeft een Nederland stel sinds september hun Bar Mucho geopend. Ze willen naast hun bar ook camperplaatsen gaan verhuren waarvoor ze de voorbereidingen al hebben getroffen.
Helaas zijn ze niet goed voorgelicht door iemand bij de gemeente waardoor de benodigde vergunningen nog niet binnen zijn om de camperplaats al te openen.
Daar zitten ze natuurlijk niet op te wachten.
Uiteindelijk zal het wel lukken maar het zal later worden dan ze hadden gehoopt.
Ook altijd fijn en goed om even de verhalen van landgenoten te horen.
Pinoso
Pinoso is een mooi Spaans dorpje met alle faciliteiten die je in het dagelijkse leven nodig hebt.
Geen grote modeketens maar leuke kleine boetiekjes.
Ook staat het dorp bekend om zijn goede restaurants.
Wij hebben nu bijvoorbeeld gegeten bij Pere y Pepa, zij hebben een vermelding in de michelingids.
Ook een vermelding heeft Restaurante Elias, een paar dorpjes verderop in Xinorlet.
Het dorp ligt vlakbij twee grote nationale parken, Sierra del Carche en Sierra del Pila.
In de buurt zijn er verschillende wandeltochten uitgezet.
Hierin moeten we ons nog eens meer verdiepen en zelf een aantal routes lopen.
Ook staat Pinoso bekend om zijn marmerindustrie.
De marmergroeven zijn van de gemeente.
Daar zit dus wel wat geld en dat zie je terug aan de verzorging van de wegen en aankleding in het dorp.
Zoals je wel vaker ziet in de zuidelijke landen zijn veel gebouwen en huizen niet afgebouwd.
Een leeg bouwdepot voordat het werk klaar is, is vaak de oorzaak.
Er zijn verschillende leuke stadjes en dorpjes te bezoeken in de buurt zoals Aspe, Elche en natuurlijk grotere steden zoals Murcia en Alicante.
Op zo’n twee uur rijden ben je in Valencia.
Genoeg te doen en zien in de buurt.
Het uur van de waarheid
Maandag hebben we ‘smorgens een afspraak met Mayka en ‘smiddags een afspraak met een Duitse makelaar en een andere aannemer.
Het lijkt ons verstandig ook ons licht op te steken bij anderen.
Mayka heeft haar huiswerk toch goed gedaan.
Ze overhandigt ons een mooi ingebonden boekje met alle akten en zaken die ze heeft uitgezocht voor ons.
We hadden haar al een 20-tal vragen gestuurd en we lopen ze samen even door.
Het wordt ons allemaal steeds duidelijker.
We gaan toch de lange maar noodzakelijke vergunningprocedure doorlopen om zo zeker mogelijk te zijn van onze legaliteit.
En om zo min mogelijk problemen te krijgen met de instanties als we al geopend zijn met als ergste nachtmerrie dat je je tent kan sluiten.
We horen van veel mensen die we spreken dat ze strenger controleren op vergunningen sinds de wet begin dit jaar is gewijzigd.
En als je het echt niet goed voor elkaar hebt kun je je gasten afbellen.
Dit willen we zeker niet.
En dus gaan we voor een procedure die een jaar gaat duren en een 7-tal stappen bevat die allemaal apart getoetst gaan worden.
Voordeel is, we willen zelf bouwen en kunnen dit doen naar de eisen van Valencia Toerisme. Dit loopt dan gelijk met elkaar op.
Dan kun je wel, terwijl de procedure loopt, de definitieve vergunning èn eerste goedkeuring krijgen.
Het beste scenario is dan dat we binnen een paar maanden onze eerste gasten mogen ontvangen.
We besluiten dan ook om samen met Mayka begin volgend jaar naar Valencia Toerisme te gaan om ons gezicht te laten zien en onze plannen persoonlijk toe te lichten.
En hopelijk wat goodwill te kweken, dat wil hier ook nog weleens helpen.
Ze kan voor ons ook een zogenaamde “anteproyecto” maken.
Een voorlopige schets van het gebouw waarmee we offertes kunnen aanvragen bij de aannemers.
Ons plan is om drie of vier aannemers in concurrentie een offerte te laten maken.
Aangezien John aanbestedingsadviseur is, wil hij dat professioneel aanpakken.
We vragen Mayka of dit via haar mag lopen maar dat ze wel onpartijdig moet blijven. Hiermee stemt ze in en vindt het een goed idee.
Er is wel een klein probleempje met de grond. Deze bestaat uit twee percelen waarvan nu blijkt dat 1 perceel van twee eigenaren is. En van die twee is er 1 onbekend.
Dat moet dus eerst worden uitgezocht en daarom stelt Mayka voor om donderdag met de koper af te stemmen bij haar op kantoor.
In de middag spreken we nog met Margret, zij is ook makelaar, en Henry, een andere aannemer in Pinoso.
We leggen hen ook onze plannen voor en hebben een goed gevoel bij Henry.
Hij neemt ons mee naar een bouwplaats in het dorp waar hij bezig is een huis te bouwen. Het ziet er allemaal netjes uit, voor zover wij dat kunnen beoordelen.
Zij vragen zich wel af waarom wij de langere weg willen bewandelen en niet de eenvoudige vergunning willen aanvragen.
Want dat doen de meesten.
We leggen ze uit wat wij inmiddels weten over de nieuwe wetgeving en dat er stevig gecontroleerd wordt.
We merken dat ze niet of slecht op de hoogte zijn.
Da’s best zorgelijk vinden wij.
Dinsdag hebben we een afspraak met Israël de aannemer, waar we al eerder mee spraken, en Karen van Countryfincas de makelaar.
We spreken alles nog eens met ze door en krijgen van de Israël al een voorlopige begroting op basis van onze globale wensen, zeg maar het aantal te bebouwen vierkante meters.
We waren ook benieuwd naar de prijs van de leges in de gemeente en deze weet hij ons ook te zeggen.
Dan kunnen we dit ook meenemen in onze begroting.
We vragen of Karen nog een keer mee wil rijden naar het perceel.
We zijn benieuwd of de hevige regenval in september schade heeft aangericht.
De weg ernaartoe was immers al niet heel best.
En inderdaad, met het perceel is weinig aan de hand maar het kleine weggetje wat naar boven loopt is nog verder weggespoeld.
De gaten zijn nog dieper geworden en je ziet dat er veel water maar beneden is gelopen. Mochten we het perceel kopen dan wordt dit het eerste project, een oprijlaantje verharden.
Karen gaat proberen de eigenaar/eigenaren van het perceel samen te krijgen op donderdag bij Mayka op kantoor.
Om spijkers met koppen te slaan hopen we.
Time to relax
Woensdag tijd voor ontspanning.
Vorige keer gingen we op de bonnefooi naar Bodega Casa Rojo, nu heb ik vooraf een tour geboekt inclusief wijnproeverij en lunch.
Dit wordt sinds kort georganiseerd door de Nederlandse gids die met haar vriend in Pinoso woont.
Ze geeft de rondleidingen in het Spaans, Engels en Nederlands.
John heeft toch heel optimistisch zijn korte broek aangetrokken de bikkel.
Het waait pittig en de rondleiding vindt gedeeltelijk buiten plaats in de wijngaard.
Dus even doorbijten voor hem.
Echt superleuk om een van dichtbij de wijnstokken te zien.
De oogst is in augustus en september al geweest dus dat kunnen we helaas dit jaar niet meer meemaken.
We spreken tijdens deze tour ook nog een Engels echtpaar.
Zij hebben sinds een jaar hun B&B in Culebron, vlakbij Pinoso.
Altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.
Heerlijk gegeten en heerlijke wijnen.
We hopen straks hun wijnen te kunnen serveren in onze Casa!
We zijn er bijna
Het is gelukt om voor donderdag een bespreking te regelen met een van de eigenaren van de grond, José.
We vertrekken in de middag weer naar Nederland dus we mogen ons om 9 uur al melden. Van het ene grondstuk dat van twee eigenaren is, is de andere eigenaar dus niet bekend.
Ook niet bij José.
Na een hoop vijven en zessen is de route die we nu moeten bewandelen duidelijk.
Mayka gaat proberen de eigenaar van het ene deel te vinden.
Zij heeft haar contacten en ze denkt dat haar dit wel gaat lukken.
Dit deel betreft een kleine wijngaard.
Dat is nog een brug te ver voor ons, eerst maar eens de Casa Rural goed op de kaart zetten.
José kan zijn deel wel aan ons verkopen, de splitsing en samenvoeging van de percelen gaat via de notaris.
Dit kan al zonder dat de eigenaar van het andere deel bekend is.
We onderhandelen over wie de notariskosten gaat betalen en over de uiteindelijke prijs, na de nieuwe meting is het namelijk geen 60.000 m2 maar “maar” 55.000 m2.
John en ik hadden vooraf onze strategie al besproken.
We komen overeen dat José de notaris betaald en wij iets minder van de prijs afkrijgen dan gehoopt.
Maar het is oké zo.
En dus zijn we zomaar ineens de trotse bezitters van een lap Spaanse grond. Olé!
Karen gaat alles in orde maken bij de advocaat die wij al in juni een volmacht hadden gegeven om namens ons te tekenen en Mayka gaat haar best doen bij de notaris.
Als alles naar Spaanse begrippen vlot verloopt kunnen we in februari/maart wellicht terug naar Pinoso om te tekenen.
Dan is het helemaal officieel en zullen we ons huis in Nederland te koop zetten.
In de tussentijd laten we de architecte een gedetailleerde tekening maken van onze Casa en maken we een moodboard met al onze wensen in geuren en kleuren.
Op SBS6 is er nu een programma dat heet “wij emigreren”.
Als ik het goed heb begrepen komt er binnenkort ook een Nederlands stel dat gevolgd is door dit programma.
Zij wonen in Aspe, dat ligt hier zo’n 25 minuutjes vandaan.
De eigenaren van Bar Mucho zijn ook gevolgd, ik dacht ook door dit programma.
Ik Vertrek! begint ook weer in november dus dat zou het ook kunnen zijn, daar twijfel ik nog over.
We volgen het op de voet!
We gaan zo het vliegtuig in, vanavond weer heerlijk in ons eigen bedje.
Ook weer fijn.
Als er nieuws is horen jullie van ons.
Saludos y un beso,
Diane & John
Hasta Luego!